Douw, Hendrikus Gerardus (Henri)

Geboren op 28 maart 1879 te Oirschot als zoon van schoenmaker Leonardus Douw (Oirschot 18 september 1845-Oisterwijk 26 februari 1921) en Wilhelmina Verspeek (Oirschot 21 april 1855-Oisterwijk 26 augustus 1915). Hij huwde op 30 juni 1920 met Johanna Elisabeth Heijmans (Oisterwijk 5 december 1882), met wie hij in 1921 een doodgeboren dochtertje kreeg. Heijmans was voor haar huwelijk vakbondsbestuurster in Oisterwijk. Douw was eenbekend katholiek vakbondsbestuurder en uitmuntend handwerkend schoenmaker. Met W. van Leest en P. Janssen stond hij in 1907 aan de wieg van de katholieke schoen- en lederbewerkersbond, waarvan hij in 1908 ook secretaris was van de 'voorzorgskas' (werklozenfonds) en president van de propaganda-club. In 1910 was hij penningmeester van de bond, in 1915 werd hij gekozen tot voorzitter. In 1920 was hij naast voorzitter ook hoofdbestuurslid van de bond. In 1908 maakt hij deel uit van de propaganda-club der Katholieke Sociale Actie. Met G. Horvers stichtte hij in 1911 de coöperatie Ons Doel. In 1916 was hij opgenomen in een sanatorium. In juli 1917 werd hij in de gemeenteraad gekozen (tot en met 1920) waar hij direct opkwam om voor de arbeiders brandhout tegen korting beschikbaar te stellen. Hij was lid van het comité 'Recht en Orde' tijdens de Troelstrarevolutie. Begin 1917 werd hij benoemd tot tweede leraar aan de schoenmakersvakschool in Oisterwijk. In 1919 was hij als katholiek vakbondsbestuurder ook betrokken bij de protesten van het RKWV tegen kapelaan Huijbers, die de katholieke bondsmannen muzikale begeleiding van Asterius wilde verbieden. In 1933 was hij secretaris-penningmeester van het Algemeen Burgerlijk Armbestuur. Hij stond in 1933 aan de wieg van het begrafenisfonds Oisterwijk, was daarvan de eerste voorzitter tot mei 1934. Hij vertrok in september 1934 naar Rotterdam (en werd daar conciërge van de vakschool St.-Jozef). Het echtpaar keerde in juni 1944 weer naar Oisterwijk terug. Hij stierf op 19 maart 1946 te Tilburg.