Schayik, Leonardus Johannes Franciscus (Leo)

Geboren op 14 februari 1937 (in Escharen?) als zoon van smid Franciscus Marianus van Schaijik (Haren 3 september 1904-Mill en Sint Hubert 1 september 1947) en Geertruida Adriana Lam (Ewijk 3 maart 1904-Tilburg 8 februari 1965). Hij huwde met Cornelia van Eijkeren en kreeg drie zonen en een dochter. Leo van Schayik woonde tijdens zijn jeugd in Escharen en Mill en Sint Hubert. Zijn werkzame leven begon hij als loodgieter. Het ondernemen zat in het bloed van de Van Schayiks. Zijn neef Ruud van Schayik startte in 1964 in noord-oost Brabant met witgoedbedrijf De Harense Smid, genoemd naar hun opa Jan van Schaijik die vanaf 1827 smid in Haren (bij Oss) was geweest. Begin jaren zestig woonden Leo en zijn moeder in Oisterwijk. Hij had op het adres Kerkstraat 30 in Oisterwijk een witgoed- en keukenzaak. Moeder woonde een deur verder op 28a. In 1970 was een dochteronderneming van Van Schayik in Groningen gestart met de bouw van modelkeukens. Een jaar later zou Van Schayik een showroom openen in Etten-Leur. Daar ontstond het concept van de Tielsa-keukens, maar het ‘hoofdkantoor’ bleef in Kerkstraat 30 te Oisterwijk. Samen met Anton Dreesmann ontwikkelde in april 1974 de dan 38-jarige Van Schayik het concept van de woonboulevard Insaid in Oisterwijk, met daarin keukens, sanitair, tegels, meubelen, zwembaden, sauna's en antiek. In december van dat jaar was de woonboulevard aan de Heusdensebaan te Oisterwijk officieel al geopend; er was vijf miljoen gulden in geïnvesteerd. Uiteraard was één van de bedrijven in het pand Tielsa-keukens van inmiddels 'venture-capitalist' Van Schayik. Tielsa-keukens zat in 1975 ook in Hengelo. De verwachtingen waren hoog gespannen, op zaterdagen verwachtte men bij Insaid Oisterwijk 600 tot 1500 bezoekers. In 1976 was aan de Insaid ook een kunstgalerie verbonden, waarin exposities gehouden werden, die aangekondigd stonden in de NRC. Maar ook bij inbrekers was Insaid populair. In september 1976 werd voor 110.000 gulden aan Perzische tapijten gestolen. En het zou in de loop der jaren niet bij deze ene tapijtroof blijven. Er lagen plannen voor meer vestigingen over heel Nederland. In september 1978 opende een tweede Insaid in Badhoevedorp: een samenwerking van woninginrichter Van Reeuwijk en Van Schayik. In datzelfde jaar werd ook Mondileder (lederen meubels) opgenomen in het Insaidconcept. Met overbuurman Henk aan de Stegge van de Meubelfabriek Oisterwijk en Kees van Opstal van de dakbedekking vormde Van Schayik de ‘grote drie’ der industriëlen van Oisterwijk. Het geld kwam aanvankelijk met ‘bakken’ binnen en Van Schayik ('Mister Insaid') kon op Mallorca en in België rentenieren. Maar lang hield hij dat niet vol. De bouwmarkt zakte door hoge hypotheekrentes in elkaar en het concept Insaid werd weer teruggeschroefd naar de verkoop van keukens. Insaid werd een bedrijfsverzamelbureau en verpauperde al snel. Een opleving was in 2017 de komst van partycentrum The Inside in het gebouw, maar de buurt was niet gelukkig met de overlast van bezoekers in de nachtelijke uren. Van Schayik was toen al geen eigenaar meer van het gebouw. Via de Moergestelse aannemer Peter Janssen had Oisterwijker Bart van Eijndhoven het eigendom verworven. Deze ondernemer achter Basiq Dental (tandartsartikelen) vond een andere invulling voor het gebouw. In 2022 liet hij Insaid slopen om plaats te maken voor een showroom van Porsche. In 2000 nam Leo van Schayik café-restaurant De Dorpsherberg over van Ben Schilders. Van Schayik ontwikkelde vanaf 2003 grootse plannen voor het horecapand. De latere directeur van cultuurcentra Tiliander en Den Boogaard Hans van der Sanden werd in 2009 door Van Schayik naar Oisterwijk gehaald om leiding te geven aan een nieuw concept voor de Dorpsherberg en aanpalende horecazaken. De nieuw naam: De Drie Deuren, waarin ook plaats zou komen voor bonbonzaak Saranne. In de kelder van de Dorpsherberg werd in samenwerking met de heemkundekring een digitaal museum geïntroduceerd met een heuse historische canon van Oisterwijk én een dito canon van het pand De Dorpsherberg door de eeuwen heen. Vanuit de gemeentewerf werd een eeuwenoude balk met de inscriptie ‘1573’ in het pand De Drie Deuren opgehangen. De balk was afkomstig uit een in 1573 platgebrande woning op de hoek De Lind-Gemullehoekenweg, die in 1601 herbouwd werd. De balk herinnert aan de Tachtigjarige oorlog en de gevolgen daarvan voor Oisterwijk. In 2010 ontving Van Schaijik van het gemeentebestuur de Parel van Oisterwijk. Maar Van Schayik kon zelf geen afstand nemen van de nieuwe projecten en van zijn onroerend-goedimperium in Oisterwijk. Restaurantnamen en -uitbaters kwamen en gingen (Dorpsherberg, kunstrestaurant Maik [vernoemd naar zijn oudste zoon), De Drie Deuren, Het Genieten, Capri, Pronto, Salt Seafood). Huurders bij Van Schayik (zoals boekhandel Oisterwijk en Saranne) beëindigden hun contracten met Van Schayik na forse ruzies over de hoogte van de huur. Ook het museum moest al na enkele jaren de poorten sluiten omdat het onvoldoende klandizie opleverde voor de horecapanden. Van Schayik stelde in het Brabants Dagblad dat de negatieve verhalen horen bij zijn succes: ‘Dat is het nadeel als je een rijke stinkerd bent. De rijke stinkerd heeft ‘t altijd gedaan’. Van Schayik hield van pracht en praal. Thuis en in restaurant Maik kon je veel kunst aantreffen. In zijn e-mailadres noemde Van Schayik zich 'Leonardo van Schayik'. Hij overleed op 1 februari 2024.

Literatuur: Tom Tacken, ‘Rentenieren was niks voor Leo van Schayik (1937-2024), maar vrij van conflicten was Oisterwijker ook niet’, Brabants Dagblad, 12 februari 2024.